Soms heb je zo’n periode waarin dingen vast lijken te lopen. Op onderdelen van je werk of je privé wordt het stroperig. Het stroomt niet. Mijn aanpak is dan vaak ‘schouders eronder en hopakee, doorgaan’. Dit werkt als weerstand een rol speelt. Als je een drempel over moet omdat je het lastig of spannend vindt. Als je met je kop boven het maaiveld uit moet of wilt. Of als je met een langdurig project bezig bent en in een fase bent aangeland waarin het gewoon even taai is en je weet dat je erdoor moet.
Zo’n moment hebben wij nu thuis met onze mega opknapklus. Sinds mei vorige jaar zijn we aan het opknappen en verbouwen en we zijn de rest van dit jaar ook nog wel bezig. Het voelt een beetje als de 3e dag van de 4-daagse. Het einde nog niet in zicht, maar al zoveel gedaan. Dan zorgt ‘even doorbijten’ ervoor dat je er doorheen komt en het weer gaat stromen.
Maar deze aanpak werkt niet als je bezig bent met de ‘verkeerde’ dingen. Verkeerd in de zin dat het je niet brengt naar waar je naartoe wilt. Bijvoorbeeld een aanpak die niet goed werkt voor het doel dat je wilt bereiken. Zo’n project waar je veel energie insteekt en waar niks uitkomt, hoe hard je er ook voor werkt. Als je dan de optie ‘schouders eronder en hopakee, doorgaan’ kiest, wordt het taaier en taaier en heb je steeds meer uithoudingsvermogen nodig om door te gaan. En zelfs dan komt er geen – of in elk geval niet voldoende – resultaat.
In deze laatste situatie is het zaak om te stoppen. Stil te staan. Goed te kijken waar het mis gaat. Dat kan lastig en zelfs pijnlijk zijn. Want je doet zo goed je best en je wilt zo graag een goed resultaat. Je moet jezelf onder ogen komen, accepteren dat het niet gaat zoals jij wilt. Want dat geeft de ruimte om weer nieuwe mogelijkheden te zien. Nieuwe wegen naar hetzelfde resultaat of zelfs nieuwe resultaten.
Dit herken ik bij een voor mij belangrijk (intern) project binnen Waanbrekers. Ik stop er veel energie in, maar ik kom maar niet dichter bij het resultaat dat ik ermee voor ogen heb. Al een poos probeer ik dit op te lossen door steeds weer mijn schouders eronder te zetten. En ineens was het klaar. Het kon niet meer op deze manier, het lukte me gewoon niet om er weer nieuwe energie in te steken. Pas toen ben ik stil gaan staan en goed gaan kijken waar het mis gaat. Niet fijn, maar wel verhelderend.
Ik weet nu waar het mis gaat. Maar ik weet nog niet wat de nieuwe weg is. Slechts een paar puzzelstukjes en wat losse gedachten, dat is wat ik heb. Dat voelt spannend, maar ook goed. Het geeft me ruimte om opnieuw te ontdekken wat ik wil en wat ik kan als het gaat om dit project. En het voelt goed om hier hulp bij te krijgen van professionals op dit gebied. Het is immers bijna niet mogelijk om jezelf nieuwe perspectieven te geven. Daar heb je anderen voor nodig. Dat geeft mij het vertrouwen dat er een goede aanpak zal komen die past bij wie ik ben, waardoor het weer in de stroom komt!
Het is belangrijk om het verschil te herkennen tussen deze 2 situaties. Heb je weerstand te overwinnen en moet je even doorzetten of ben je niet op de goede manier bezig en moet je stilstaan om te ontdekken wat de beste weg is. Wat is de beste en snelste weg om te zorgen dat het weer lekker loopt?
Uiteindelijk is je hart hierin je beste raadgever. Die weet door alle weerstand en stroperigheid heen of je even moet doorzetten of juist even moet stilstaan en opnieuw moet kijken.
Ik ben benieuwd of je dit herkent, hoe het voor jou werkt. Misschien wil je jouw verhaal delen hieronder. Of wil je eens met mij sparren over de stroperigheid waar jij in vastloopt. Neem in dat geval gerust contact op.
Wil je reageren? Heel graag! Doe je dat hier onderaan, dan krijg je altijd een antwoord van mij.
Wil je meer tips en inspiratie om uit de Waan van de Dag te breken? Klik hier om geheel gratis en vrijblijvend het ebook ‘Breek uit de Waan van de Dag’ aan te vragen’. Je ontvangt dan ook mijn twee-wekelijkse artikelen als eerste in je mailbox.