Eind april mocht ik voor zo’n 140 ondernemers, managers en professionals een mini-MasterClass geven over het breken uit de Waan van de Dag. En nog wel een thuiswedstrijd in mijn woonplaats, omdat dit ook het ’thuishonk’ is van de steeds groter wordende Linkedingroep ‘Netwerk de Stedendriehoek’.
Het is voor mij van bijzonder grote waarde om de juiste woorden te hebben voor wat ik doe en dat deze woorden me helpen om op een goede manier duidelijk te kunnen maken wat ik kan betekenen voor mensen. Deze MasterClasses geven is één van de heerlijke gevolgen hiervan. Want ik vind het heerlijk om voor groepen te staan. Ik geniet ervan om mensen mee te nemen in een verhaal van kansen en mogelijkheden en hen te enthousiasmeren om alles uit zichzelf te halen. En als ik dan na afloop hoor dat ze geïnspireerd weer naar huis gaan, is mijn avond helemaal geslaagd!
Tijdens deze laatste MasterClass heb ik verteld over mijn favoriete gedicht, geschreven door Marianne Williamson. Sommigen zeggen dat Nelson Mandela het heeft voorgedragen bij zijn inauguratie. Het is voor mij de essentie van WaanBreken. Zo mooi als dat zij het kan verwoorden, kan ik niet. Ook als je dit gedicht al kent, is het de moeite waard om het nog eens binnen te laten komen.
Onze diepste angst is niet dat we onbekwaam zijn;
onze diepste angst is dat we bovenmatig machtig zijn
ons licht, niet ons duister beangstigt ons het meest.
We vragen ons af: Wie ben ik dat ik briljant,
prachtig, begaafd, fantastisch zou zijn.
Waarom zou je eigenlijk niet?
Je bent een kind van God.
Jezelf klein maken dient de wereld niet.
Er is niets verstandigs aan je kleiner voor te doen,
opdat anderen zich niet onveilig bij je zouden voelen.
We zijn geboren om de glorie van God in ons te laten zien.
Die is er niet alleen in sommigen van ons,
maar in iedereen.
En door ons eigen Licht te laten schijnen,
geven we anderen onbewust toestemming dat ook te doen.
Bevrijd van onze eigen angst
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen
en maakt hen weer vrij.
Marianne Williamson