Het gaat zoals het gaat, je doet wat je doet. Sommige dingen gaan goed, anderen wat minder. Je bent druk, maar dat is zoals het is. Al met al ben je redelijk tevreden. Toch als je wat verder kijkt dan je dagelijkse neus lang is, sluimert er van alles onderhuids als je in dit ‘redelijk tevreden standje’ staat. Het is meer dan de moeite waard om dat eens onder de loep te nemen.
Natuurlijk zijn er altijd elementen in je werk die je vervelend vindt, dat hoort er nu eenmaal bij. Zoals een redacteur die het heerlijk vindt om met teksten te spelen, maar het niet leuk vindt om deze content te verwerken in allerlei verschillende technische systemen. Of een manager die allerlei overleggen bijwoont en het gedoe vindt om alle acties die hieruit voortkomen zorgvuldig te managen.
Als je wat beter kijkt, zie je dat je deze taken eigenlijk ook lastig vindt om te doen. Ze kosten je veel tijd, veel energie en de resultaten blijven achter als je eerlijk bent. De redacteur heeft gewoon niet zo’n goed technisch inzicht, overziet de stappen niet en maakt hierdoor regelmatig foutjes, waardoor de content met regelmaat niet goed bij lezer terecht komt. De manager is niet zo’n ster met details en heeft zijn spullen keer op keer niet voor elkaar bij het volgende overleg. En dat terwijl je echt je tijd en aandacht aan deze taken probeert te geven om dit goed te doen. Sterker nog, voor je gevoel ben je hier veel van je tijd mee bezig. Want het MOET goed.
We negeren deze signalen, vermannen ons en vinden dat we ons niet aan moeten stellen. Hup, aan de gang en niet zeuren, je kunt het best! Dit is voldoende als het gaat om dingen die je niet zo leuk vindt om te doen. Het zijn routines die er nu eenmaal bij horen en inderdaad, dan moet je je er even toe zetten.
Het is echter een heel slecht idee voor zaken die een potentieel risico zijn voor je functioneren. De redacteur krijgt een ontevreden opdrachtgever als er te vaak kleine foutjes worden gemaakt, zeker als ze ook zichtbaar zijn voor klanten. De manager krijgt zijn projecten of targets niet voor elkaar omdat de voortgang vertraging oploopt, doordat acties steeds niet voor elkaar zijn.
Onder het mom van doorzetten ben je eigenlijk bezig om je kop in het zand te steken! Je negeert het effect van je handelen en blijft ‘dom doorgaan’ op een manier die zowel jezelf als je omgeving geen recht doet. In dit geval is doorzetten niet de kwaliteit die je in moet zetten, maar moed. De moed om jezelf goed en eerlijk onder de loep te nemen.
Dat is spannend, want dat moet je toegeven aan jezelf dat je ergens niet goed in bent. Dat je er gefrustreerd van wordt of onzeker. Dat je bang bent dat een ander dit niet accepteert of dat ze je niet professioneel vinden. Dat je misschien hulp nodig hebt, minder onafhankelijk bent dan je graag zou zijn of dan je wilt laten zien.
Feel the fear and do it anyway! Want deze drempel slechten en eens goed naar jezelf kijken, levert veel op. Als je het probleem onderkent, komt er ruimte voor mogelijke oplossingen. Oplossingen die je niet ziet als je vindt dat je het moet volhouden, dat je het eigenlijk moet kunnen.
Zo komt de redacteur er bijvoorbeeld achter dat ze een collega blijkt te hebben, die juist het technische deel goed kan en heeft de manager hulp gezocht bij het maken van goede checklists zodat hij gemakkelijker overzicht houdt over de details. En hij heeft in overleg met zijn secretaresse het werk zo gepland dat ze dagelijks even rustig gaan zitten om zijn acties uit te werken.
Dan ontstaat er nieuwe energie! Je energielek is gedicht, je werk is effectiever en lichter en je kunt weer genieten van de dingen die je doet. Vaak zit de oplossing in hele kleine aanpassingen met een enorm groot effect.
Met deze vragen en een portie moed, kun jij het eerlijke gesprek met jezelf aangaan.
- Wat gaat niet goed?
- Wat maakt dat het niet goed gaat?
- Wat is jouw aandeel hierin?
- Wat maakt dat jij dat zo doet?
- Wat is het effect van jouw handelen op je omgeving? En op de langere duur?
- Hoe zou je willen dat het wel gaat?
- Wat kun jij doen om hier een eerste stap in te maken?
Kortom: Neem geen genoegen met je redelijk-tevreden-standje, daar is het leven te waardevol voor! Haal je kop uit het zand, onderzoek wat jou in dit standje houdt en heb het LEF om onder ogen te zien wat er bij JOU speelt en wat jij kunt veranderen.